آسانسور پنوماتیک

سابقه آسانسور پنوماتیک یا آسانسور خلاء به سال ۱۹۸۹ باز می گردد، زمانی که جان جانسون  (John Johnson)و هنریکا جانسون (Henryka Johnson) با اختراع بالابر، یا بالابر پنوماتیک چکشی موفق شدند این اختراع را به ثبت برسانند. پس از اختراع بالابر پنوماتیک چکشی و ورود تکنولوژی آن به دنیای آسانسور به مرور بهره برداری از اختراع بالابر پنوماتیک به اشکال مختلف آغاز شد.

ساخت آسانسورهای بادی، یا آسانسورهای پنوماتیکی (به این اسانسور، آسانسور تایر و یا آسانسور خلاء نیز می گویند) طی سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ شکل جدی تری به خود گرفت و به مرور ویژگی های آسانسور بادی توسعه داده شد و به سرعت در بازار آسانسور برای خود سهمی بدست آورد و فن آوری پنوماتیک و خلاء در خدمت سفر های عمودی ساختمان های کوتاه قرار گرفت.

آسانسور پنوماتیکی، یا آسانسور خلاء، آسانسوری است بسیار جالب و ارزان قیمت برای ساختمانهای کوتاه ۲ تا ۴ طبقه، با نصب بسیار آسان، نصب این آسانسور در مدت کوتاه یک روز الی سه روز با توجه به نوع و تعداد طبقات انجام می شود.

این آسانسور جالب در ساختمانهای تا ارتفاع حدود ۱۱ متر و از ۲ طبقه الی ۴ طبقه قابلیت نصب دارد.

آسانسور بادی یا آسانسور پنوماتیکی با کابین شفاف شیسه ای حرکت بالا و پائین را بدون نیروی محرکه مرئی انجام می دهد.

آسانسور پنوماتیک در فضایی حدود ۱ متر مربع بدون هیچ نیازی به حفر گودال و یا ایجاد موتورخانه و صرف هزینه های زیر ساخت مانند آسانسورهای دیگر در کمترین زمان ممکن که بستگی به نوع محصول دارد طی ۱ الی ۳ روز نصب و آماده بهره برداری می شود و بهترین گزینه برای ساختمانهای فاقد آسانسور، بخصوص ساختمانهایی که با کمبود فضا برای نصب آسانسور هستند.